زخم پای دیابتی، زمانی به جراحی نیاز پیدا می کند که با درمان های غیر جراحی مانند دبریدمان ساده، کنترل عفونت و مراقبت های پیشرفته، بهبودی پیدا نکند. در مراحل اولیه، درمان های غیر جراحی می توانند نقش موثری در بهبود این عارضه داشته باشد؛ اما در صورتی که عفونت گسترش پیدا کند، بافت های اطراف زخم دچار نکروز یا سیاه شدن شوند یا زخم به درمان های معمولی پاسخ ندهد، جراحی به عنوان یک راهکار ضروری مطرح می گردد.
علائمی مانند افزایش ترشح چرکی، بوی بد زخم، درد شدید، تغییر رنگ پوست به سیاه یا خاکستری و ایجاد تورم شدید، می توانند نشان دهنده نیاز فوری به مداخله جراحی باشند. در این شرایط، روش هایی مثل دبریدمان جراحی برای برداشتن بافت های مرده و در موارد شدید تر، آمپوتاسیون برای جلوگیری از گسترش عفونت و حفظ جان بیمار، مورد استفاده قرار می گیرند؛ همچنین، انتخاب نوع جراحی، بستگی به شدت آسیب و میزان تخریب بافتی دارد.
برای درمان موثر زخم دیابتی و جلوگیری از عوارض جدی، مراجعه به مراکز تخصصی اهمیتی ویژه دارد. کارشناسان خانه زخم با ارائه خدمات تخصصی درمان زخم دیابت در مشهد، از پیشرفته ترین روش ها برای درمان زخم های دیابتی استفاده می کنند و با مراقبت های اصولی، به بیماران کمک می کنند تا از پیشرفت زخم و نیاز به جراحی های سنگین پیشگیری شود.
درمان های غیر جراحی در زخم دیابتی
برخی از بهترین روش های درمان غیر جراحی زخم دیابتی، عبارت اند از:
- دبریدمان غیر جراحی؛ به فرایند پاکسازی بافت های مرده و عفونی زخم گفته می شود. در درمان های غیر جراحی، روش هایی مانند دبریدمان خودکار با هیدروژل و دبریدمان آنزیمی استفاده می گردند. این روش ها، به بهبود سریع تر زخم کمک کرده و در عین حال، درد و التهاب را کاهش می دهند.
- پانسمان ها و محصولات موضعی؛ انتخاب صحیح این موارد، می تواند تاثیر زیادی بر سرعت بهبود زخم داشته باشد. پانسمان هایی مانند آلژینات و هیدروژل ها، به دلیل جذب بالای ترشحات و حفظ رطوبت در زخم، از جمله محصولات محبوب در درمان زخم های دیابتی هستند.
- درمان های اکسیژن؛ در بیماران دیابتی، به ویژه زمانی که جریان خون در ناحیه زخم مختل می شود، می توانند کمک کننده باشند. اکسیژن درمانی فشار بالا (HBOT)، یکی از روش های موثر در بهبود زخم های دیابتی است که با افزایش میزان اکسیژن رسانی، به بافت های آسیب دیده، روند بهبودی را تسریع می کند.
- درمان با فشار منفی (NPWT)؛ در این روش، از یک دستگاه وکیوم برای کاهش ترشحات زخم و حفظ محیط مرطوب استفاده می شود. این درمان، به افزایش جریان خون در ناحیه زخم و تسریع ترمیم بافت ها کمک می کند. مطالعات، نشان داده اند که درمان با فشار منفی، می تواند زمان بهبودی را کاهش داده و احتمال نیاز به آمپوتاسیون را پایین بیاورد.
در نهایت، داربست های بیولوژیکی غیر سلولی، می توانند به عنوان جایگزین پوست استفاده شوند؛ همچنین، در برخی موارد استفاده از داروهای سیستمیک مانند انسولین و مکمل های غذایی، مانند زینک و اسید چرب امگا3، می تواند بهبود عملکرد سیستم ایمنی و افزایش سرعت روند بهبودی زخم را به همراه داشته باشند.
علائم نیاز به مداخله جراحی
معمولا در پی عوارضی، همچون عفونت های شدید، نکروز بافتی یا نارسایی درمان های معمول، زخم های دیابتی نیاز به جراحی خواهند داشت.
گسترش عفونت
عفونت های غیر قابل کنترل، یکی از مهم ترین علل نیاز به مداخله جراحی در زخم های دیابتی هستند. وقتی که عفونت در عمق بافت ها و به اطراف زخم گسترش می یابد، درمان های آنتی بیوتیکی به تنهایی کفایت نمی کنند. این گسترش، می تواند به عفونت های بافت های نرم، استخوان ها و مفاصل منجر شود. در چنین شرایطی، جراحی برای پاکسازی بافت های آلوده و جلوگیری از گسترش بیشتر عفونت ضروری است.
برای درمان انواع زخم دیابت و درمان زخم پای دیابتی در مشهد همین حالا با کارشناسان ما تماس بگیرید.
نکروز سریع
نکروز، به مرگ بافت ها به دلیل اختلال در خون رسانی به آن ها گفته می شود. در بیماران دیابتی، مشکلات گردش خون، مانند بیماری عروق محیطی می توانند منجر به کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها و در نتیجه نکروز شوند. اگر نکروز در نواحی وسیع یا حیاتی (مثل انگشتان پا، کف پا یا حتی ساق پا) اتفاق بیفتد، ممکن است تنها راه حل برای جلوگیری از گسترش آن، جراحی باشد.
نارسایی درمان های معمول
اگر پس از گذشت چند هفته از درمان های معمول و غیر جراحی، هیچ بهبودی در زخم مشاهده نشود، مداخله جراحی ممکن است ضروری باشد. این نارسایی، می تواند به دلیل عواملی مانند عفونت مقاوم به دارو، کاهش خون رسانی به ناحیه زخم یا حتی عدم همکاری بیمار در پیروی از درمان های توصیه شده، رخ دهد.
انواع جراحی های رایج در درمان زخم دیابتی
در مواقعی که درمان های غیر جراحی به نتیجه نمی رسند و وضعیت بیمار رو به وخامت می رود، جراحی می تواند به عنوان یک راه حل نجات بخش در نظر گرفته شود.
دبریدمان جراحی
دبریدمان جراحی، فرایندی است که در آن بافت های مرده، آلوده و نکروزه از ناحیه زخم برداشته می شوند. این روش، معمولا زمانی انجام می شود که زخم به دلیل عفونت یا کاهش خون رسانی، دچار آسیب های گسترده ای شده باشد. هدف از دبریدمان جراحی، پاکسازی ناحیه زخم و تسریع روند ترمیم بافت های سالم است.
این روش، ممکن است به صورت دبریدمان تهاجمی (با استفاده از چاقوی جراحی، قیچی یا سایر ابزارهای تیز) یا دبریدمان غیر تهاجمی (با استفاده از ابزارهای خاص مانند لیزر یا درمان های بیولوژیکی) صورت گیرد. البته، ممکن است بعد از دبریدمان جراحی، درد و ورم در ناحیه زخم مشاهده شود.
آمپوتاسیون (در موارد شدید)
آمپوتاسیون، آخرین راه حل برای درمان زخم های دیابتی است که در موارد شدید و در شرایطی که سایر درمان ها به نتیجه نرسیده اند، انجام می شود. این جراحی، معمولا زمانی ضروری است که عفونت یا نکروز به قدری گسترده شده باشد که درمان های دیگر قادر به حفظ بافت و عضو آسیب دیده نباشند.
در مواردی که زخم به سطح استخوان یا مفصل گسترش یابد و بافت های عفونی به طور غیر قابل برگشتی درگیر شوند، آمپوتاسیون می تواند جان بیمار را نجات دهد. قطع عضو، می تواند تاثیرات روانی منفی بر بیمار داشته باشد و زندگی روزمره او را تحت تاثیر قرار دهد.
نتیجه گیری
زخم پای دیابتی، یکی از مشکلات جدی و شایع در بیماران مبتلا به دیابت است؛ در این راستا، خانه زخم پارسیان با سابقه ای درخشان در درمان زخم های دیابتی، می تواند به عنوان یک مرکز تخصصی و قابل اعتماد برای ارائه بهترین خدمات درمان زخم پای دیابتی در مشهد معرفی شود. این مرکز، با بهره گیری از کادری مجرب و تجهیزات مدرن، درمان های نوین و اثربخشی را با کم ترین هزینه برای بیماران خود فراهم می آورد. خانه زخم پارسیان، با استفاده از جدیدترین دستگاه های روز دنیا، به درمان انواع زخم ها، از جمله زخم های دیابتی، می پردازد و محیطی آرام و جذاب برای بیماران فراهم می آورد تا فرایند درمان به صورت راحت و سریع پیش رود.
