از جمله تورم، تغییر رنگ (پوست قرمز، آبی، خاکستری یا سفید)، رگه های قرمز رنگ، افزایش یا کاهش دمای بدن، آسیب دیدگی بدون احساس درد یا درد ناچیز، ایجاد زخم بدون درد، لکه دار شدن جوراب ها، سوزش درد یا تغییر شکل.

بیماران مبتلا به عفونت، ممکن است عوارضی مانند تب و لرز، قرمزی، افت قند خون و شوک ( فشار خون نا پایدار، گیجی، هذیان گویی) در آن ها بوجود آید.

علل ایجاد دیابت در بیماران

لازم به ذکر است که بیماری نوروپاتی با ناهنجاری های متابولیکی همراه است. همچنین بیماری عروقی در زمان تشخیص دیابت در بسیاری از بیماران دیده می شود.

علاوه بر آن زخم ها در اثر فشار خارجی یا کفش نامناسب ،آسیب های ناشی از پیاده روی با پای برهنه یا وجود جسمی خارجی در کفش (درز عمیق، سنگ یا پونز) نیز ایجاد می شوند.

عفونت ها به طور معمول به علت ورود باکتری ها از طریق ترک های پوستی نمو پیدا می کنند. از جمله زخم در ناحیه فشار ناخن پا یا نواحی از انگشتان پا که پوستشان از بین رفته است.

Gangrene احتمالا در اثر اختلال گردش خون ایجاد شده است.

بیشتر بخوانید :زخم سرطانی چیست؟

تشخیص بیماری دیابت چگونه است؟

همانطور که می دانیم در شرایط غیر طبیعی بودن عملکرد عصب، بیمار دردی را احساس نمی کند.

بنابراین تشخصیص بیماری به تاخیر افتاده و سپس بیمار با عفونت اندام موجه خواهد شد.

جراح ارتوپدی پا یا مچ پا بر اساس علائم ذکر شده در بالا، نوع دیابت را تشخیص می دهد.

به این ترتیب عدم احساس در پاها تایید می شود و مواردی مانند دما در بافت نرم، تورم یا آسیب دیدگی در بافت نرم و تغییراتی مانند عفونت استخوان، شکستگی یا در رفتگی در عکسبرداری نشان داده می شود.

زخم ها از نظر اندازه، عمق و عروق طبقه بندی می شوند. مطالعات نشان داده است که تصویر برداری های اضافی به طور معمول مفید هستند. از جمله اسکن استخوان، ام آر آی یا سی تی اسکن.

برداشت بافت از منشا زخم بسیار قابل اعتماد تر از برداشت کلی زخم است. به طور کلی مطالعات در زمینه عروقی نشان داده است که چگونه گردش صحیح خون، از زخم های حاد پیشگیری می کنند.

راه های درمانی موثر

باید بگوییم که زخم ها از طریق پانسمان و ابزارهای ثابت درمان می شوند. از جمله بوتین های مرسوم یا قالب های کلی.

به این ترتیب زخم ها پاکسازی شده و آنتی بیوتیک تجویز می شود. علاوه بر آن درمان های غیر جراحی آرتروپاتی چاکروت شامل عدم تحرک با یا بدون تحمل وزن می شود.

علاوه برآن عفونت ممکن است از طریق قطع کردن بخشی از پا یا زیر زانو درمان شود.

وکیوم تراپی زخم پای دیابتی

بهبود شرایط درمان

در بیماران دیابتی پیگیری مراقبت ها امری حیاتی است. به دلیل این که بهبودی علائم هشدار دهنده را به حداقل می رساند.

بهبودی یافتن زخم ها نسبت به میزان زخم و محل عفونت، تنظیم گردش خون و تطبیق بیمار با شرایط موجود، از چند هفته تا چند ماه به زمان نیاز دارد.

خطرات و عوارض احتمالی دیابت
به عبارت ساده در زخم هایی که بهبودی حاصل نمی شود، در ۸۴ درصد موارد منجر به قطع عضو اندام تحتانی در بیماران دیابتی می شود.

در اکثر موارد مرگ و میر در بیماران دیابتی بعد از قطع عضو است. ۱۱-۴۱ درصد تا یک سال، ۲۰-۵۰ درصد تا ۳ سال، ۳۹-۶۸ درصد تا ۵ سال.

سوالات متداول

هر چند وقت یکبار باید پاهایم را معاینه کنم؟
توجه کنید که هر روز، بعد از درآوردن کفش هایتان پاهای خود را معاینه کنید.

چنانچه شخصا این کار برایتان معاینه دشوار است. یکی از اعضای خانواده یا مراقب که برای معاینه آموزش دیده است، در این زمینه فرد مناسبی خواهد بود.

خودآزمایی از جمله بازرسی علائم فشار (قرمزی، سفیدی در پوست یا تغییر رنگ های دیگر)، آسیب پوست یا تمام سطح پوست مانند بین انگشتان پا و لبه های ناخن پا.

هرچند وقت یکبار باید پاهای من توسط یک متخصص معاینه شود؟
بیمارانی که فاقد نوروپاتی، بیماری عروقی یا تغییر شکل هستند، سالیانه معاینه می شوند.

بیمارانی که دارای نوروپاتی، بیماری عروقی یا تغییر شکل هستند، باید هر ۱ الی ۲ ماه یکبار توسط یک جراح ارتوپد زانو یا پا معاینه شوند.

در صورتی که تحت درمان کامل زخم پا قرار دارم، هر چند وقت یکبار باید به جراح خود مراجعه کنم؟
بعد از اولین گچ گرفتگی، در طول یک الی دو هفته معاینات آتی پیگیری خواهد شد.

در صورت مشاهده هر گونه علائم غیر طبیعی، سریعا به پزشک خود مراجعه کنید. از جمله احساس تنگی یا شلی در ناحیه گچ گرفتگی، درد، بوی بد، تب و لرز، ایجاد رگه های قرمز، یا خرابی در ناحیه گچ گرفتگی.