چرا دیابت میگیریم ؟
قند خون بالا باعث آسیب جداره مویرگ ها و تخریب غلاف رشته های عصبی می شود. به تخریب اعصاب محیطی نروپاتی گفته می شود. در اثر نروپاتی و فقدان درد، بیمار متوجه آسیب های جزئی در پا نشده و سیر درمان طولانی می شود. از طرف دیگر خود نروپاتی پوست پا را خشک و شکننده می کند و استعداد ترک برداشتن پوست را افزایش می دهد. هم چنین به علت اختلال سیستم ایمنی، ساز و کار مقابله با میکروب ها در افراد دیابتی اختلال دارد و زخم افراد دیابتی در معرض عفونی شدن قرار دارد. از طرفی به علت درگیری عروقی، خونرسانی به بافت های آسیب دیده مختل است و همین ترمیم بافت را با اختلال مواجه می کند.
درمان زخم دیابت
دیابت و بهبود زخم دیابتی
زخمها، بریدگی ها و سوختگی های جزئی ناراحت کننده اما غیر قابل اجتناب زندگی هستند. با این حال این آسیب ها برای مبتلایان به دیابت می توانند منجر به مشکلات جدی سلامتی شوند.
بسیاری از زخمهایی میشوند که در بقیه افراد به آهستگی بهبود می یابند. در مبتلایان دیابتی به خوبی بهبود نمی یابند یا هرگز خوب نمی شوند. اگر این زخمها عفونت کنند، مشکل جدیتر هم میشود. زیرا عفونت می تواند به بافت و استخوان نزدیک زخم یا مناطق دورتر بدن گسترش یابد. در برخی موارد و بدون مراقبت های پزشکی، عفونت می تواند تهدید کننده زندگی و حتی کشنده باشد.
حتی وقتی زخمی عفونت هم نکند، بهبودی آهسته آن می تواند بر سلامتی و کیفیت کلی زندگی فرد تأثیر منفی بگذارد. بریدگی ها یا آسیب های وارده به پا می توانند راه رفتن را سخت کرده و ورزش کردن را با درد همراه کنند.
افرادی که به دیابت مبتلا هستند، لازم است که قند خون خود را تحت کنترل نگه دارند تا خطر دیر بهبود یافتن زخم ها و عوارض آنها از جمله زخم پاکاهش یابد.
پیشگیری از زخم دیابتی
افراد مبتلا به دیابت می توانند از راهکارهای خاصی برای کاهش مدت زمان بهبودی زخم خود استفاده کنند. این راهکارها شامل کنترل قند خون، مراقبت کامل از پا و درمان زخم ها در هنگام بروز آنها است.
مراقبت از پای دیابتی
مراقبت مناسب از پای افراد دیابتی شامل موارد زیر است:
شستشوی روزانه پا
خشک کردن پوست قبل از استفاده از مرطوب کننده
اجتناب از پابرهنه راه رفتن
گرفتن با دقت ناخن های پا
پوشیدن کفش راحت
بازرسی پا و نگاه کردن روزانه به داخل کفش
درمان و بهبود زخم دیابتی
ضروری است که افراد مبتلا به دیابت بر روی زخمهای خود به دقت نظارت داشته باشند. هر چند ممکن است زخم ها به آرامی بهبود یابد، اما طبیعی نیست که آنها برای چند هفته باز بمانند، گسترش پیدا کنند، از آنها خون یا مایع بچکد یا به شدت درد کنند.
عفونت در هر زخمی ایجاد نمیشود. اولین قدم برای جلوگیری از آن تمیز کردن زخم و پوشاندن آن با بانداژ تمیز است. این کار لازم است به صورت روزانه تکرار شود.
ممکن است پوشیدن کفش و جوراب به هنگام پیاده روی برای مبتلایان به دیابت ایده خوبی باشد. به خصوص اگر در پای آنها زخم ایجاد شده باشد. زیرا پابرهنه بودن خطر عفونت را افزایش می دهد.
افرادی که به هر نوع دیابت مبتلا هستند، در صورت ایجاد زخم روی پای خود و عدم بهبودی باید در جستجوی درمان باشند. برای مقابله با هرگونه عفونت، فرد اغلب نیاز به مصرف آنتی بیوتیک دارد و در صورت شدید بودن زخم ممکن است نیاز به بستری شدن داشته باشد.
دلایل زخم دیابتی چیست؟
همانطور که گفتیم، زخمهای پا، بزرگترین مسئله افراد مبتلا به دیابت است. زخم پای دیابتی معمولاً به دلیل یک سری عوامل مشخص اتفاق میافتد. دلایل ایجاد این زخمها شامل موارد زیر است:
سطح بالای قند خون
گردش خون ضعیف
آسیب عصبی
مشکلات سیستم ایمنی
عفونت
مراقبت از پا پس از درمان زخم دیابتی
مراقبت مناسب از پا پس از درمان زخم دیابتی از اهمیت بالایی برخوردار است تا جلوی تکرار زخمها، عفونتها و مشکلات جدی دیگر را بگیرد. در زیر، نکاتی برای مراقبت از پا پس از درمان زخم دیابتی آورده شده است:
مراقبت روزانه از پا:
بررسی روزانه پاها: باید هر روز پاها به دقت بررسی شوند تا هرگونه نشانههای جدید زخم، ترشح،قرمزییاتورمشناسایی شود.
تمیز کردن پا: پاها باید باآب و ملایمتتمیز شوند و خشک شوند. از آب گرم استفاده نشود زیرا ممکن است باعث آسیب به پوست شود.
استفاده از کرم مرطوبکننده: پس از تمیز کردن پاها، ازکرمهای مرطوبکننده مخصوصاستفاده شود تا پوست نرم و ترطیب شده باقی بماند.
استفاده از کفشهای مناسب:
انتخاب کفشهای مناسب: از کفشهای مناسب و راحت با کفی مخصوص و فضای کافی برای انگشتان پا استفاده شود. از کفشهای بندبسته یا کفشهای با قلاب استفاده نشود.
عدم استفاده از کفشهای برهنه: پاها به هیچ وجه برهنه نباشند و همیشه با کفشها یا پاپوشها پوشیده شوند.
جلوگیری از آسیب و فشار:
اجتناب از بریدگی و زخمها: از استفاده از ابزارهای تیز یا تیغه برای بریدگی ناخواسته و همچنین از بریدن ناخواسته ناخنها خودداری شود.
مدیریت فشار: اطمینان حاصل شود که فشار و اصطکاک به پاها اجتناب شود. در صورت لازم، از بانداژ و وسایل محافظتی استفاده شود تا فشار به زخمها و پوست کاهش یابد.
مدیریت قند خون:
کنترل قند خون: قند خون به طور دقیق کنترل شود و همیشه در محدودههای معمولی قرار بگیرد. این اقدام به بهبود التیام زخمها کمک میکند.
رفتن به پزشک:
گزارش تغییرات: هرگونه تغییرات، نشانهها یا مشکلات در پاها باید به پزشک گزارش شود تا درمان مناسب انجام شود.
برنامه مراقبتی: پیروی از راهنماییها و برنامههای مراقبتی پزشک بسیار حیاتی است.
نیاز به توجه به علائم عفونت:
آگاهی از علائم عفونت: هرگونه نشانههای عفونت مانند تب، تورم شدید، ترشحات غیرعادی یا بوی نامطبوع باید به پزشک گزارش شود.
سخن آخر
سیاه شدن ناخن پا یکی از علائمی است که ممکن است بیماران دیابتی را درگیر نماید و لازم است به صورت جدی به آن توجه شود. در این مقاله به مشکلات ناخن در بیماران دیابتی پرداختیم و روشهای درمان آن را بیان کردیم. برای درمان زخم دیابتی میتوایند کلینیک زخم مشهد را انتخاب کنید و از خدمات این مجموعه بهرهمند شوید.